BUDOWA PŁYT WARSTWOWYCH
Źródło instrukcja ITB nr 374/2002
Charakterystyka ogólna
Ścienne płyty warstwowe składają się z trzech wzajemnie połączonych warstw (rys. 1):
- warstwy fakturowej wykonanej z betonu zbrojonego,
- warstwy ocieplającej z wełny mineralnej lub styropianu,
- warstwy nośnej z betonu zbrojonego.
Rys.1. Typowa płyta warstwowa
Warstwa betonowa zbrojona wewnętrzna, stanowiąca podstawowy element nośny ściany, zamocowana jest w konstrukcji nośnej budynku przez żelbetowe lub stalowe złącza. Warstwa pełniąca funkcje ściany nośnej budynku (np. w ścianach szczytowych budynków o poprzecznym układzie konstrukcyjnym) ma grubość 140¸150 mm. Z punktu widzenia trwałości, warunki pracy tej warstwy można określić jako dobre. Nie podlega ona bezpośrednio oddziaływaniu czynników atmosferycznych. Od strony wewnętrznej warunki eksploatacji są stałe przy niskim zawilgoceniu, od strony zewnętrznej płyta styka się z ociepleniem, który jest na ogól suchy. Dobrze wykonana warstwa konstrukcyjna ma dużą trwałość i można ją ocenić na około 100 lat.
Warstwa ocieplająca zapewnia wymaganą izolacyjność cieplną ściany w okresie eksploatacji budynku. Warstwa ta znajduje się po zewnętrznej stronie warstwy nośnej. Wełna mineralna i styropian są materiałami porowatymi, wymagającymi osłonięcia przed uszkodzeniami mechanicznymi i zawilgoceniem. W elementach prefabrykowanych ocieplenie osłania zewnętrzna (fakturowa) płyta betonowa.
Do 1982 r. stosowano płyty styropianowe o grubości nominalnej 50¸60 mm lub płyty z wełny mineralnej o grubości 60 mm. W przeszłości, z powodu stosowania wełny mineralnej nieodpowiedniej jakości, następowało nadmierne zmniejszenie grubości tej warstwy i w efekcie obniżenie izolacyjności ścian. Do spełnienia aktualnych wymagań cieplnych warstwa ta powinna mieć grubość przekraczająca 100 mm.
Warstwą zewnętrzną (fakturową) stanowi betonowa płyta zbrojona o grubości 60 mm (w niektórych systemach 50 mm). Jej zadaniem jest:
-
osłona wewnętrznych warstw ściany, a zwłaszcza warstwy ocieplającej, przed oddziaływaniami atmosferycznymi i przed uszkodzeniami mechanicznymi,
-
ochrona przed korozją stalowych łączników (wieszaków), łączących warstwy płyty; otulina wieszaków według projektu wynosi około 15 mm (w miejscach zagięcia), a szpilek około 20 mm.
Warstwa zewnętrzna powinna zachować wymagane właściwości izolacyjne i ochronne w okresie eksploatacji, wyznaczonym trwałością elewacji. Oznacza to w praktyce, ze beton warstwy fakturowej musi być dobrej jakości i odporny na karbonatyzacją w takim stopniu, aby po kilkudziesięciu latach zobojętnienie betonu me osiągnęło powierzchni łączników i zbrojenia.
Warstwy płyt połączone są, metalowymi łącznikami (rys. 2), które mają umożliwić w miarą swobodne odkształcanie pod wpływem temperatury i przenosić obciążenie od warstwy zewnętrznej (fakturowej). Jako łączniki stosowane są:
-
wieszaki metalowe w kształcie pętli zbliżonej do trójkąta, wykonane z prętów stalowych i przechodzące przez wszystkie warstwy płyty. Współpracują ze zbrojeniem płyt przez zakotwienie za pomocą prętów poprzecznych. Połączenie zapewnione jest przez odpowiednie ukształtowanie wieszaków. Liczba i rozmieszczenie wieszaków w płycie powinny gwarantować nośność wystarczającą do bezpiecznego przenoszenia ciężaru warstwy fakturowej na wewnętrzną warstwą nośną ściany, przy jednoczesnym zachowaniu swobody odkształceń,
-
szpilki z drutu stalowego o średnicy od 3,0 do 4,5 mm, mające kształt wydłużonego „U". Są usytuowane obwodowo w płycie i wokół otworów w liczbie kilkunastu do kilkudziesięciu sztuk, spełniają funkcją stabilizującą warstwę zewnętrzną płyty oraz przenoszą obciążenia od ssania wiatru.
Z przedstawionych elementów ścian najbardziej narażone na degradacją są łączniki warstw i to one decydują o trwałości całej ściany. Te elementy są praktycznie niewymienialne i dlatego powinny być starannie wykonane z trwałych materiałów.
Odpadnięcie zewnętrznej płyty betonowej o masie 1,0 ¸ 2,5 tony może stanowić bardzo poważne zagrodzenie dla użytkowników
|
Rys.2 Schemat usytuowania wieszaka w warstwie fakturowej.
|
